Беларусь не за Расію а за Украіну

Расскажу что-ли свой опыт на окрестина и в рувд?

Посоветовали в комментах в пост оформить. Хз кому это после 20-го будет особо интересно, но мало ли, предостережет кого-то?

Взяли меня лично за то что по улице поддатый шел с бутылкой пива, к друзьям в кафе. Не дошел. Автозак со скрипом остановился, мне сразу заломили руки и ударили головой о мостовую. Я им выкрикнул, уже точно и дословно не вспомню что, но там были слова "пидорасы", "фашисты", "уебки" и риторический вопрос "что творите блять?!". Доехали в РУВД (с парой пиздюлей), там меня в одиночку запихнули (стакан, маленькая бетонная комната с стальной скамейкой для "удобства"). Там я через какое-то время задыхаться начал, астма — хуевая штука. Орал, требовал помощи — всем похую. Я хоть и был умеренно опиздюленным, но запаниковав начал ебашить как мог по стенам и двери, разъебал им камеру видеонаблюдения.

...

С ухмылкой заходит "товарищ" майор (чтоб ему в аду уютно было), говорит что-то вроде "ну а теперь ты и правда попал". Из-за его спины выходят 2 громилы, заворачивают меня так, что суставы хрустят, застёгивают наручники на руках и на ногах до крови, пристегивают к креслу.

...

Примерно часа4 спустя (время никто не называл, родным или друзьям не звонили и не позволяли) я заорал в агонии, больше не мог. Орал как дурной, просто выл. Пальцы синели, я больше не мог. Отстегнули (ослабили). Было всё ещё очень больно и неудобно, по рукам струями кровь текла, но уже не пережимало. О том что дышать тяжело уже давно молчу.

...

До утра так, заснуть не мог, дергался в этом злоебучем кресле, иногда грязно матерился. В отчаяньи вывихнул большой палец на одной руке и достал её, .... — привели очередного бедолагу, прикрываю руку.... — вывихнул палец на левой, выковыриваю... Не успеваю, в этот раз через камеру следят, прибегает мусор и пристегивает обратно

...

Около 10 утра отвозят на окрестина (с пиздюлями по дороге). Там раздевают, обыскивают, заглядвыают в жопу. Врач вызывает скорую (говорить об этом запрещено, ибо мусора в рувд не вызвали — значит не надо было). Приехавшие девочки смотрят что я задыхаюсь и на кучу шрамов по всему телу, говорят что надо госпитализировать. Мусора говорят "хорошо, но потом, пиздуйте". Запихивают в двухместную камеру к уже имеющимся 14 бедолагам. Там около 40-50 граусов, на стенах черная плесень, дышать нечем. Чуть позже местные врачи ебашат мне снова пару уколов и меня отводят к следователю, которая долго ебет мозги. Снова пиздят и пихают в багажник. Везут в какую-то свою больницу, где "врач" вместо того чтобы как-то мои легкие проверить, просить поссать в баночку и дать крови. Говорит "незачем госпитализировать", шлюха старая.

На самом окрестина шансы 50/50, если вызываешь врача — к тебе придет либо врач, либо надзиратель, который уебет. По-настоящему врача вызывают лишь когда ты уже на грани смерти и другие задержанные начинают сильно буянить по этому поводу. К врачу ещё 4 раза за 2 дня давали и 2 раза двавли пиздюлей. На капельницы в больничку до сих пор хожу.

Возвращают обратно, отсиживаюсь(отлеживаюсь) с другими, вместе с остальными кто мусоров не уважал (условно политическими) чаще других пиздят, днем даже в этом пиздеце лечь не дают, ночью (6 часов) каждый час будят на построение.

....

Верх моего ахуя: как они ебашили женщину лет 55-70, точней сказать не могу. Но явно пожилая, прям видно. Она настойчиво требовала адвоката и врача. Её за это всю ночь хуярили дубинками под нечеловеческие визги, после того как она вырубилась — ебашили ещё почти час. Я хуй знает как она оттуда потом ушла и жива ли вообще... Я в это время лежал на полу и задыхался, нихуя уже не говорил.

Другой кадр — упертый, я в ахуе. его 2.5 дня пытали. Сначала избивали, потом раздели до трусов, посадили на улице в клетку и ледяной водой поливали. Он продолжал орать им что они "ПИДОРАСЫ, УЕБАНЫ, ШЛЮХИ, МРАЗИ..." ну и тд. Они по итогу с ним заебались, но я хз что с ним сделали после того как меня увели.

...

После уже как вышел — нанял охуенно дорогое Авокадо, отдал около $1к за пару дней. Он нихуя не добился. Говорит: бля, ваша статься не соответствует вашему же протоколу, а протокол сам себе противоречит в 4 местах... Ответ — нам ваще похуй, у нас такая практика. Хочешь оспорить? Прямо сейчас клиента под арест возьмем и ему пизда, а ещё придем домой с настоящим обыском (имущество и так в долг уже описали, но обыск по сути означает "разъебем всю хату и всю технику, а потом найдём наркотики"), на что следователь мне в процессе описи толсто наменнула (а авокаду лично сказала прямым текстом). А потом что не нашли в телефоне — найдём, пойдёшь как экстремист нагрузкой.

...

Жду суда, надеюсь что всё же заберут баблом, ебашу сейчас в 2 смены чтоб не просрать.

Беларускім выкладчыкам расказвалі пра перавагі сыстэмы адукацыі КНДР

     На мінулым тыдні для выкладчыкаў Віцебскай вэтакадэміі (ВДАВМ) правялі навукова-мэтадычны сэмінар, які быў прысьвечаны абароне дысэртацыі іх калегі Сяргея Дзявятых на тэму ”Самабытныя ідэі аб адукацыі й сыстэма адукацыі ў КНДР”. 

     У сваім выступленьні ён данёс калеґам думку, што сыстэма адукацыі КНДР на ўсіх яе ўзроўнях накіравана на ”фармаваньне ў навучэнцаў якасьцей, якія дазваляюць чалавеку мэтанакіравана зьмяняць навакольны сацыяльны сьвет такім чынам, каб ён адказваў ідэалам калектывізму, сацыяльнай справядлівасьці й праґрэсу”.

     Варта адзначыць, што Дзявятых у прынцыпе вядомы сваім асаблівым стаўленьнем да КНДР. Напрыклад, ён наведваў Амбасаду КНДР у Менску й нават быў узнагароджаны ўладамі Паўночнай Карэі за ”тлумачэньне й доказ правасьці й адметнасьці самабытных ідэй і палітыкі КНДР, заснаваных на традыцыях рэвалюцыйнай адукацыі, закладзеных Кім Ір Сэнам”.  

   «Дастаткова паказальнай зьявай зьяўляецца й тое, што ўслаўленьне таталітарнага палітычнага рэжыму ня толькі не асуджаецца ў беларускай адукацыі, але й усяляк прасоўваецца, што выяўляецца ў напісаньні прац і правядзеньні сэмінараў з тэзамі, якія апраўдваюць уладу Паўночнай Карэі», — кажуць экспэрты @іSANS_Belarus.

«Передайте товарищу Лукашенко: Произошла чудовищная ошибка!». У Беларусі сталініст-даносьнік трапіў пад рэпрэсыі й амаль не памёр за кратамі.

Былы дэпутат Вярхоўнага Савета СССР Мікалай Петрушэнка ў 2020-м годзе падтрымаў лукашэнкаўскую ўладу й пэрыядычна страчыў даносы ў КДБ. Але нечакана бумэранґ лукашэнкаўскіх рэпрэсый прыляцеў па самому даносьніку. У камуніста-сталініста знайшлі стары рэпост са СМІ, якое стала «экстрэмісцкім». 

Петрушэнка - прафэсыянальны сэрыйны даносьнік.

У зьлітай Кібэрамі базе даносаў у КДБ ґрупа "Віцебск гуляе" знайшла 8 выпадкаў карэспандэнцыі Мікалая Сямёнавіча Петрушэнкі за пэрыяд з 2015 па 2022 год.

У некаторых выпадках пэнсіянэр патрабаваў праверыць розныя пасады й ґрупы ў сацсетках — пра адну ґрупу ў VK ён нават жартаўліва напісаў, што й сам падпісаўся на гэтую экстрэмісцкую супольнасьць.У гэтым жа паведамленьні ён падначваў супрацоўнікаў КДБ падпісацца на яго dzen-старонку.

Шэраг яго скарг таксама складаўся тым, каб падвергнуць сумневу здабытыя пасьведчаньні аб масавых растрэлах савецкіх грамадзян на Кабыляцкай гары каля Оршы. Там усталяваны мэмарыял у памяць аб ахвярах сталінскіх рэпрэсый.

Не спадабалася нашаму камуністу й "няправільная праўда". Калі ў талачынскай раёнцы выйшаў артыкул з успамінамі 102-гадовай ураджэнкі спаленай нацыстамі вёскі Рыдомля, наш сталініст вельмі аґрэсыўна адрэагаваў на яго. У аповядзе пра ваенны час жанчына згадала, што былі й тыя немцы, «якія частавалі дзетак шакалядам і давалі кавалачкі мыла для мыцьця».

Мужчына стаў тэлефанаваць у раёнку й райвыканкам, каб "няправільныя ўспаміны" выразалі з тэксту. Пасьля ягоных патрабаваньняў тэкст зьмянілі.

Петрушэнка апублікаваў тэкст з крытыкай раёнкі, назваўшы яго "Хто пад дахам ідэалягічнай вэртыкалі праводзіць антыбеларускую палітыку".

Пасьля таго, як у красавіку 2024 году на яго склалі пратакол за публікацыі, якія ён зрабіў у 2018 годзе, суд над ім нічым ня скончыўся — справу вярнулі ў РАУС на дапрацоўку, але дасьведчаны аматар «крэпкіх» лідараў ня стаў чакаць абвінавачваньняў у тым, што ён нямецкі й японскі шпіён — і выдаліў усе свае сацсеткі, але гэта яму не дапамагло. 

 У выніку– распавядае Orsha.eu – некалькі тыдняў таму Петрушэнка быў асуджаны на 10 сутак адміністрацыйнага арышту. На 7-ыя суткі, з-за цяжкіх умоў трыманьня, ў нашага сталініста пачаліся сур'ёзныя праблемы здароўя - адчынілася прабадная язва. Петрушэнку пасьпелі давезьці да бальніцы й выратавалі. Што з нашым камуністам сёньня, пакуль невядома, таму напішу аб гэтым, калі зьявіцца інфармацыя. 

https://news.zerkalo.io/life/72657.html

LAVON VOLSKI – Беларусь не Лукашэнка!

Са сьвятам!

Але ёсьць нюанс:

Пагаворым пра асаблівасьці 3 ліпеня ў гісторыі Беларусі. А таксама аб сёньняшнім блядзкам цырку, што адбываецца ў краіне.

У гісторыі Менску 3 ліпеня - гэта якаясьці зачараваная на вайсковыя падзеі дата:

1655 — маскоўскія войскі ўзялі Менск падчас вайны 1654–1667 гг. Горад быў спустошаны.

1660 — войскі Рэчы Паспалітай вызвалілі ад маскоўскага войска горад Менск і тэрыторыю да ракі Бярэзіны.

1944 — вызваленьне Менску Чырвонай Арміяй ад нацысцкай акупацыі.

Апошняя дата пры Лукашэнкі стала сьвяткавацца як Дзень Незалежнасьці краіны. Абрана была па рэзультатам рэфэрэндуму 1996-года, які адзначаўся як сфальсыфікаваны. Дагэтуль Дзень Незалежнасьці адзначалі 27 ліпеня, у дзень прыняцьця Дэклярацыі аб дзяржаўным сувэрэнітэце Беларусі. Якую адносіну да незалежнасьці мае 3 ліпеня нават дзяржаўная ідэялёгія ня можа даць дакладнага адказу. Ды й самае сьвята ў сучаснае беларускае супольнасьці, так кажам, ня вельмі прыжылося.

"За тры дзесяцігодзьдзі знаходжаньня Лукашэнкі ва ўладзе Дзень вызваленьня Менску так і не стаў сапраўдным Днём незалежнасьці Беларусі", лічыць гісторык Аляксандар Фрыдман.

24 лістапада 1996 году адбыўся Рэспубліканскі рэфэрэндум, які шмат у чым вызначыў наступны аўтарытарны вэктар разьвіцьця Беларусі. На рэфэрэндум, вынікі якога не былі прызнаны заходнімі краінамі, былі вынесены сем пытаньняў, а найбольшую падтрымку, паводле афіцыйных зьвестак, атрымала прапанова прэзыдэнта Аляксандра Лукашэнкі аб пераносе Дня незалежнасьці з 27 ліпеня на 3 ліпеня. За яго аддалі свае галасы больш за 88% удзельнікаў рэфэрэндуму.

У наступным 1997 годзе Дзень незалежнасьці (Дзень Рэспублікі) упершыню адзначаўся 3 ліпеня - у ”дзень вызваленьня Беларусі ад гітлераўскіх захопнікаў у Вялікай Айчыннай вайне” ў 1944 годзе. Так Дзень Рэспублікі, які не мае прамых адносін да ўзьнікненьня незалежнай беларускай дзяржавы ў 1991 годзе, прыйшоў на зьмену Дню незалежнасьці, які да 1996 году адзначаўся ў дзень прыняцьця Вярхоўным Саветам БССР Дэклярацыі аб дзяржаўным сувэрэнітэце ў 1990 годзе.

Перанос Дня незалежнасьці меў для Лукашэнкі прынцыповае значэньне й стаў важным этапам на шляху ліквідацыі дэмакратычнай спадчыны Беларусі пачатку 1990-х і вяртаньня да савецкіх традыцый. На гэты шлях дыктатар устаў адразу пасьля перамогі на выбарах 1994 году. Яшчэ 14 мая 1995 году Лукашэнка правёў свой першы рэфэрэндум, па выніках якога ненавісная яму дзяржаўная сымболіка (нацыянальны бел-чырвона-белы сьцяг і герб ”Пагоня”) былі заменены на крыху мадыфікаваныя сымбалі БССР, расейская мова набыла статус дзяржаўнай, а ў Беларусі зьявілася новае дзяржаўнае сьвята - ”Дзень Дзяржаўнага сьцяга, Дзяржаўнага герба й Дзяржаўнага гімна”, якое адзначаецца кожную другую нядзелю траўня (настолькі сьвята, што амаль ўсё сваё жыцьцё пра яго ня ведаў :D).

У 1997 годзе да ліку дзяржаўных сьвят дадаўся ”Дзень яднаньня народаў Беларусі й Расеі”, а ”Дзень Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь” 15 сакавіка пасьля кардынальнай зьмены асноўнага закона ў 1996 годзе хоць і захаваў свой статус дзяржаўнага сьвята, але страціў сваё значэньне, перастаўшы быць непрацоўным днём. Апошняя на дадзены момант зьмена ў каноне дзяржаўных сьвятаў Беларусі адбылася ў 2021 годзе, калі беларускія ўлады, кіруючыся прыкладам пуцінскай Расеі, вынайшлі свой ”Дзень народнага адзінства” і вырашылі адзначаць яго 17 верасьня - у гадавіну ўварваньня Чырвонай арміі ў Заходнюю Беларусь і Заходнюю Ўкраіну ў 1939 годзе, якія тады былі ў складзе Польшчы па вынікам Рыжскага міру пасьля Савецка-Польскае вайны. Якая гісторыя сьвята 3 ліпеня? Ці стаў ён за дзесяцігодзьдзі кіраваньня Лукашэнкам паўнавартасным ”Днём незалежнасьці”? І як ён адзначаецца ў 2024 годзе?

Дзень вызваленьня Менску

Гісторыя гэтага так званага Дня Рэспублікі фактычна пачалася з пастановы ЦК КП(б)Б ад 22 траўня 1945, якой партыйнае кіраўніцтва вырашыла ўрачыста адзначыць першую гадавіну вызваленьня беларускай сталіцы 3 ліпеня 1944 году й правесьці яе як ”усенароднае сьвята Перамогі й вызваленьня беларускага народа ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў”. Натхняльнікам урачыстасьці выступіў тагачасны першы сакратар ЦК КП(б)Б - у гады вайны па сумяшчальніцтве кіраўнік Беларускага штаба партызанскага руху - Панцеляймон Панамарэнка.

Урачыстае сьвяткаваньне 3 ліпеня ня стала, аднак, традыцыяй: ужо напрыканцы 1940-х гг. гэты дзень адышоў на другі плян і да канца 1960-х адыгрываў хутчэй другарадную ролю ў афіцыйнай беларускай савецкай культуры памяці. Дадзеная асаблівасьць тлумачыцца прахалодным стаўленьнем Крамля да ”Вялікай Айчыннай вайны”, якая ў часы Ёсіфа Сталіна й Мікіты Хрушчова ня мела вызначальнага прапагандысцкага значэньня, а галоўнае савецкае ваеннае сьвята ”Дзень Перамогі” 9 Мая ў гэтыя гады нават не зьяўлялася непрацоўным днём.

Сытуацыя ў корані зьмянілася пасьля прыходу да ўлады былога франтавіка Леаніда Брэжнева, пры якім ”Дзень Перамогі” стаў культавым савецкім сьвятам, а ”Вялікая Айчынная вайна” набыла статус найважнейшай падзеі савецкай гісторыі. У БССР, дзе з 1956 да 1980 гг. ва ўладзе знаходзілася т.зв. ”партызанская фракцыя” на чале з Кірылам Мазуравым, а потым Пятром Машэравым, новыя павевы з Масквы былі ўспрынятыя з энтузыязмам. Менавіта пры Машэраве за Беларусьсю канчатковы замацаваўся вобраз ”партызанскай рэспублікі”, а сам першы сакратар унёс важкі ўклад у мэмарыялізацыю вайны й папулярызацыю ведаў аб ёй.

Дзень 3 ліпеня прыцягнуў да сябе ўвагу ў 1969 годзе, калі ў БССР адзначалася дваццаць пятая гадавіна вызваленьня рэспублікі, і асабліва празь пяць гадоў, калі Менску нарэшце было прысвоена званьне ”Горад-Герой”. У 1970-е й 1980-е сьвята 3 ліпеня хаця й было шырока вядома ў рэспубліцы, але пры гэтым усё ж заставалася ў першую чаргу сталічным сьвятам — свайго роду ”днём горада”, да якога пакаленьні мянчан ставіліся з падкрэсьленым трапятаньнем і шчырай сымпатыяй.

”Дзень Рэспублікі”

У тым ліку дзякуючы гэтаму, а таксама з-за таго, што ўсьведамленьне фундамэнтальнага значэньня дэклярацыі аб дзяржаўным сувэрэнітэце ў шырокіх пластах грамадзтва адсутнічала, перанос Дня незалежнасьці на 3 ліпеня не сустрэў у постсавецкай і ўсё яшчэ вельмі савецкай па сваім духу Беларусі сурʼёзнага супраціву. Сам Дзень незалежнасьці 27 ліпеня да сярэдзіны 1990-х так і не пасьпеў укараніцца ў сьвядомасьці беларусаў: у другой палове 1990-х гг. дэмакратычныя сілы яшчэ праводзілі ў гэты дзень акцыі пратэсту супраць рэжыму Лукашэнкі, але й яны паступова сышлі на нішто.

Аляксандар Лукашэнка рэгулярна падкрэсьлівае, што 3 ліпеня зьяўляецца ключавым днём беларускага палітычнага календара й сапраўдным Днём незалежнасьці. Ва ўмовах прапагандысцкай інструмэнталізацыі вайны, на якую пасьля пратэстаў 2020 году робяць стаўку беларускія ўлады, гэтая тэндэнцыя за апошнія гады толькі ўзмацнілася.

У 2024 годзе ”Дзень Незалежнасьці” мае для Лукашэнкі й зусім асаблівае значэньне й з гэтай прычыны будзе адзначаны пампезна. Беларускі кіраўнік разумее, што 80-годзьдзе вызваленьня Беларусі стане са значнай доляй верагоднасьці апошняй круглай датай, якую ён застане на чале Беларусі. 3 ліпеня зьяўляецца, акрамя таго, пралёгам да дзьвюх іншых знакавых падзеяў, якія чакаюць Лукашэнку ў 2024 годзе: 20 ліпеня ён адзначыць трыццацігодзьдзе свайго знаходжаньня на прэзыдэнцкай пасадзе, а ў канцы жніўня яму споўніцца семдзесят гадоў.

Фота з сёньняшняга парада, ну калгасная крынжатына. Падабаную дзіч гадоў 5-6 таму ганялі па маёму роднаму гораду на 9 траўня, толькі там была сцэнка тыпа партызаны ды ваякі едуць і крычаць.

Акрамя таго на парадзе ўпершыню былі паказаны іранскія «Шахеды». Дроны-камікадзэ падаваліся як "айчынная распрацоўка". На кадрах можна пабачыць, што дроны маюць маркіроўку "Качэўнік" і "Герань-2". А цягнуць іх якіясьці кітайскія клоны Toyota Hilux:

Ничего не обычного, Лукашенко хлопает фразе «Жыве Беларусь»

10 ноября 2022 года МВД Лукашенко приравняло лозунг "Живе Беларусь" к нацистской символике.

Ссылка на документ